Page 158 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

rum. O zaman ne ben ne de o evliliği aklımızın ucun-

dan geçirecek bir yaşta değildik zaten.
Evliliğimizi düşünen ve uygun gören de ailelerimiz

oldu. Mehmet amcam 1963 yılında hacca gitti. Hacca

gitmeden hemen önce hac hazırlıklarının yapıldığı gün-
lerde, bir sabah kalkıp Nermin’le benim evlendiğimizi

rüyasında gördüğünü söylemiş. Bizim evlenmemiz fikri
böylece ve ilk olarak rahmetli amcamdan çıktı. Evlen-

memizi Mehmet Amca istedi, sonra ailede uygun görül-
dü. Böylece biz sözlendik. Yaklaşık 1 yıl sonra da 14

Mayıs 1964’de İstanbul’da evlendik.

Şimdilerde kuzenlerin birbirleriyle evlenmesi pek
doğru bulunmuyor. Ben de artık doğru bulmam. Yakın

akraba evliliklerinin tıbbi açıdan çok sayıda sakıncası

da var. Ancak bizim gençliğimizde ve bizim yörelerde
kuzenlerin evlenmeleri oldukça yaygındı. Aileler bu tür

evliliklerde daha fazla huzur, saygı, sevgi ve güven ola-

cağını düşünürlerdi. Tanımadıkları birinin evlilik yoluy-
la aileye girmesindense çocuklarını doğumundan beri

yakından tanıdıkları, huyunu suyunu çok iyi bildikleri
kuzenleriyle evlendirmeyi uygun görürlerdi. Analar ba-

balar, “Oğlumuzu el kızıyla evlendirirsek elden ayak-
tan düştüğümüzde belki bize bakmaz.” diye düşünüp

amca, dayı, teyze kızlarıyla evlenmeye özendirirlerdi.

Özellikle kırsal kesimlerde, toprağa dayalı bir geçimin
hüküm sürdüğü yerlerde, bu tür evliliklerin en önemli

159

20.12.2005 08:39:05
N-Carmikli.indd 159
N-Carmikli.indd 159 20.12.2005 08:39:05