Page 157 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

ma ortamını bulabilir miydim? Başardıklarımı başarabi-

lir miydim? Eve doğru dürüst uğramayan, işinden başka
birşey düşünmeyen benim gibi birine bir başkası ta-

hammül eder miydi? Hiç sanmıyorum.

Bu yüzden çok şanslı ve doğru bir evlilik yaptığımı
düşünmüşümdür hep. Eşim Nermin Hanım, her zaman

destekçim oldu. Benim şantiyelerde yattığım yıllar boyu
çocukların bütün yükünü o taşıdı. Daha önce de belirt-

miştim, bugün hayatta duyduğum en büyük pişmanlık
hatta tek pişmanlık ne diye sorulduğunda, söyleyece-

ğim ilk şey; “işlerim yüzünden eşimi ve çocuklarımı ih-

mal etmek” olur.
Nermin Hanım’ı ilk defa, herhalde, o hiç unutamadı-

ğım okul tatilinde, ilk kez yalnız başıma gidip akrabala-

rımı tanıdığım Hopa-Ardahan seyahatinde görmüştüm.
Herhalde diyorum çünkü hatırlamıyorum. O zaman iki-

miz de çocuktuk, Nermin 12-13 yaşındaydı. Ardahan’da

amcalarım beni başlarının üzerinde tutmuş, ilk kez tattı-
ğım akraba sıcaklığını yaşatmışlardı. Hayatımın en mut-

lu günleri arasında sayarım o günleri. İşte o zaman,
Ardahan’da Mehmet amcamın, yani daha sonra iş ha-

yatımda bana çok destek olan Ali Rıza Ağabey ve bir
süre ortaklık yapıp ayrıldığımız Muammer Bey’in baba-

sı olan amcamın, evinde kalırken karşılaştım Nermin’le

ilk kez. Dediğim gibi onu o günden hiç hatırlamıyo-

158

20.12.2005 08:39:05
N-Carmikli.indd 158
N-Carmikli.indd 158 20.12.2005 08:39:05