Page 123 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

Rıza Ağabey’e mektup yazdım. “Ben ortaklıktan ayrı-

lıyorum. Lütfen, beni şirketten ayırın.” dedim. 1963’ün
sonuna doğru bizim ortaklığımız da bitti.

NUROL’UN TEMELLERİ ATILIYOR

Yaşanan hiçbir şey boşuna yaşanmıyor. İnsan her

olaydan bir ders alıyor, birşeyler öğreniyor. Şirket ol-
manın avantajlarını, uyumun ve uyumlu çalışmanın bir

şirkete kazandıracaklarını, ortakları ve çalışanları ara-
sında uyumun olmadığı bir şirkette ise sorunların kan-

ser gibi hızla yayılıp bütün bünyeyi saracağını bizzat

yaşayarak öğreniyorsun.
Bir işyerinde veya şirkette ortaklar veya çalışanlar

arasında uyum yoksa, onlar birbirlerine güvenemiyor,

rahatlıkla arkalarını dönemiyorlarsa başarı da imkansız.
Ben zaman içinde bütün bunları görerek ve yaşayarak

kavrıyordum. O uyumu ve güveni, kardeşlerimle bir-

likte mükemmel olarak yakalayacağımızı biliyordum.
O güne kadar yaşadıklarım ve yaptıklarım, artık bana

kendi ayaklarım üzerinde durabileceğimi de göstermiş-
ti. Zaten kendime güvenim her zaman yüksekti.

Böylece 1964’te gidip kendi başıma, Nurettin Çarmık-

lı olarak iş aldım. İki yılda bitirilecek o işi, bir yılda bi-
tirdim. Ondan sonra bana ikinci bir iş daha verdiler.

Bunu üzerine ben de Erol’a “Bir ortak şirket kuralım.”
dedim. Şirket kurarken Ali Rıza Ağabey’de vardı. Ortak

124

20.12.2005 08:39:01
N-Carmikli.indd 124
N-Carmikli.indd 124 20.12.2005 08:39:01