Page 110 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

Başkaları beş kazanıyorsa ben on kazanıyordum. İşimde

titizdim. Zamanından önce bitirirdim. İşte o zaman, tam
manasıyla eve de ben bakmaya başladım. Kazandığım

para eve bakmaya da yetti, kenara koymaya da.

PARA BİRİKTİRMENİN SIRRI

Neden kenara para koyabiliyordum? Bunun bir tek
nedeni vardı; çalışmaktan başka birşey düşündüğüm

yoktu. O zaman Erbaa bayağı modern bir şehirdi. Çok
güzel bir sineması vardı. Erbaa’ya temsiller gelirdi. İn-

sanlar sinemaya, temsillere giderlerdi.

Biz taşeron olarak Erbaa’da bir ev tutmuş, üç-dört
kişi orada kalıyorduk. Artık şantiyede kalma dönemi

bitmişti yani. Halamın oğlu İrfan ve İlyas amcamın oğlu

Avni ile birlikte o evde kalıyorduk. Onlar da taşeron-
luk yapıyordu. Ben onlardan fazla kazanıyordum, az

harcıyordum. Taşeronluk yanında, para işlerine de ben

bakıyordum. Tabii delikanlılık yıllarımız; insan gezmek
tozmak, eğlenmek istiyor. İrfan’la Avni gezer eğlenirler-

di. Sinemaya, tiyatroya giderlerdi. Eğlenmek için Erba-
a’dan kalkıp Samsun’a giderlerdi. Bende bunlar yoktu.

Erbaa’da çalıştığımız sürece oradan hiç ayrılmadım. Er-
baa’dan Niksar’a, Tokat’a gittiğim olmuştu ama yine iş

için. Niksar’ın bir “Dönekse”si vardı, unutmak mümkün

değil. Yol, döne döne Niksar’a inerdi. Korkunç bir yol-
du ve orada ilerlerken yüreğiniz ağzınıza gelirdi.

111

20.12.2005 08:38:59
N-Carmikli.indd 111
N-Carmikli.indd 111 20.12.2005 08:38:59