Page 118 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

deres’in DP’si arasında büyük bir gerilim vardı ve bu ge-

rilim her geçen gün tırmanıyordu. Ben sürekli şantiyeler-
deydim, arazideydim, siyasi gerilimlerden uzaktım. Ama

1960’lara gelindiğine köy kahveleri bile ayrılmıştı. CHP’li-
ler başka, DP’liler başka kahvelere gider olmuşlardı. CHP-

DP çizgisinde bölünen aileler bile vardı. Bu yüzden kav-

galar oluyordu, insanlar birbirleriyle konuşmuyorlardı.
Ben ise sadece işle ilgiliydim, işlere gömülmüştüm ve si-

yasetin çok dışındaydım.

ALİ RIZA ÇARMIKLI ORTAKLIK TEKLİF EDİYOR

Ali Rıza Ağabey bendeki hırsı, çalışma azmini ve iş
disiplinini görüyordu. Bir gün beni çağırdı. “Ben artık

yoruldum. Şantiyelere gidemeyeceğim. Sen, ben ve Mu-

ammer ortak bir şirket kuralım.” dedi. Muammer de
amcamın oğlu. Ali Rıza Ağabey’in küçüğü. Ben “Ta-

mam” dedim. Böylece üçümüz ortak bir şirket kurduk
ve ilk kez benim bir şirketim olmuş oldu.

Ortak şirketimiz kurulmuştu ama iş alamıyorduk. Daha

önce Samsun’da Ali Rıza Çarmıklı’nın almış olduğu bir
kolej inşaatı vardı. Samsun’un tepesinde, henüz etrafta

hiç bir şeyin olmadığı bir yerde, devlet hastahanesinin,
sigorta hastahanesinin üzerinde bir yerde okul inşaa edi-

yoruz. Sene 1959. Ben kalktım o inşaatın başına gittim.

Samsun’da inşaatın bütün işlerine ben bakıyordum.
Bir yandan işlere koşturuyor, bir yandan da muhase-

119

20.12.2005 08:39:00
N-Carmikli.indd 119 20.12.2005 08:39:00
N-Carmikli.indd 119