Page 117 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

sı sulama inşaatını almışlardı. Orada da bataklık kurut-

ma işleri almışlardı. Kumkale Ovası’nın kurutma işini
almışlardı. Ben askerlik biter bitmez doğru oraya gittim.

Onlardan götürü işler istedim. Kanallar açıyorlar, taşe-
ronlara iş veriyorlardı. “O işleri ben yapacağım.” dedim.

Kararlıyım, ovaya çadır kurup çalışacağım.

Bataklık... Sivrisinekler rahat vermiyor. Çadırda du-
rulacak gibi değil. “Köyde bir ev tutayım.” dedim. Fa-

kat köylüler bekar diye ev vermiyorlar. Sonunda ada-
mın birini kandırdım. Ahırını ev olarak kiraladım. Adam

parayı görünce bekar mekar dinlemedi; hayvanları çı-

kardı ahırı bana ev olarak kiraladı. Hayvanlar çıktı ama
içerisi nasıl kokuyor. Duramıyorsun. O koku, aldı beni

Ardahan’daki tezekli günlerimize götürdü. Bu yüzden

kokudan yılıp kaçmadım. Tam onbeş-yirmi gün, bel-
ki bir ay havalandırdım ahırı. İçeriye bir güzel badana

yaptım, düzenledim. Tabii, kokunun tamamen çıkması
mümkün değil. Kim içeri girse burnunu tutuyordu. Ben

o kokuyu onbeş dakika kadar alıyordum sonra alışıyor-
dum, esans gibi geliyordu.

1957, 1958-59 yıllarında iki yıl orada çalıştım. İyi para

kazandım.

O yıllarda Türkiye’de siyasal hayat da ciddi çalkantılar
içine girmişti. Demokrat Parti (DP) iktidardaydı ama ona

karşı gösteriler oluyordu. Askerlerin tepkisi vardı. İsmet
İnönü’nün Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) ile Adnan Men-

118

20.12.2005 08:39:00
N-Carmikli.indd 118 20.12.2005 08:39:00
N-Carmikli.indd 118