Page 232 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

beni de götürür müsün?” Ben “Tamam.” dedim. İsmi-

ni hatırlamıyorum ama dişci bir binbaşıydı. Ona, “Doğu
Perinçek’in dişleri ağrıyor. Gelse bir bakar mısınız?”

dedim. “Tabii, neden bakmayayım?” dedi. Sonra Pe-
rinçek’le beraber gittik dişçiye. Binbaşı dişlerine bak-

tı, muayene etti. “Acil bir şey değil.” dedi. “Tedavisi de

uzun sürer. En az bir ay buraya gelip gideceksiniz.”
dedi. Ona o ana kadar gayet iyi davranmış olan diş-

çi binbaşıya Perinçek tuttu “Ben” dedi, “Alpaslan Tür-
keş olsaydım, beni burada yatırırdın. Beni yatırmamak

için bunu yapıyorsun.” Azizim, binbaşı döndü, Perin-

çek’e bir tokat attı. Düşüyordu, ben tuttum.
Mamak’tı, hastaneydi derken hayatımın üzerimde en

fazla iz bırakan 8.5 ayını 12 Eylül ihtilali yüzünden içer-

de geçirdim. Sanıyorum çıktığımda artık ben, eski ben
değildim. Cezaevi ve orada yaşadıklarım hayata bakışı-

mı değiştirdi. Çıktıktan sonra uzun süre büyük bir hak-
sızlığa uğramışlık duygusu yaşadım. Kendi ülkeme kar-

şı duygularım değişti. Hiçbir suçum günahım olmadığı
halde bir damga yemiş ve herkesten kaçar hale gelmiş-

tim. Toplum içinde kendimi savunacak gücü bulamı-

yordum. Bir müddet kaçmak istedim. Türkiye’yi bırakıp
gitmek istedim. Bu duygular, yurt dışında iş arama ça-

balalarımızı da kamçıladı. Suudi Arabistan’da konut in-

şaatı, Mekke ve Riyad’da kanalizasyon işlerini ben içer-
den çıktıktan sonra aldık. Eğer o işleri alamasaydık ben

233

20.12.2005 08:39:15
N-Carmikli.indd 233
N-Carmikli.indd 233 20.12.2005 08:39:15