Page 231 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

de o başbakan yardımcısı iken görüştüm. Randevu alıp

gittim. İktidara gelişini kutlayacak ve işlerimizi anlata-
caktım. Bunun için yanına gittim. Özel kaleminde on-

beş dakika kadar bekledikten sonra bizi içeri aldı. Ben
daha ona kendi durumumuzu anlatmadan o konuşma-

ya başladı. Bir saat kendi durumundan yakındı. “İş ya-

pamıyoruz, çalışamıyoruz, istediklerimiz olmuyor.” di-
yerek yakındı. Baktım ki o bizden çok daha dertli ve

yorgun. Söyleyeceklerimi söylemekten, isteyeceklerimi
istemekten vazgeçtim. “Biz sizi tebriğe gelmiştik.” de-

dim. “Allah kolaylık versin. Allah’a ısmarladık.” deyip

ayrıldım. Bir daha da görüşmemiz olmadı.
Hastanede Doğu Perinçek’le de aynı odada kaldık.

O ve diğerleri, parti liderleri ya da yöneticileri oldukları

için Mamak’tan ayrı bir yerde, Dil Okulu’nda kalıyorlar-
dı. Rahatsızlandıklarında da oradan hastaneye getirili-

yorlardı. Doğu Perinçek de hastanede ameliyat olmuştu
ama durumu düzeliyor, iyileşiyordu. İyileştiği için tek-

rar cezaevine gönderilecekti. Ben, o sırada dişlerime
dolgu yaptırıyordum. Hastanedeki askerî doktorlarla ve

askerlerle de iyi bir ilişkim olmuştu. Biraz da beni ziya-

rete gelen askerlerin etkisiyle bana daha farklı davran-
maya başlamışlardı. Ben, orada biraz rahat dolaşıyor-

dum. Ama diğerlerine nefes aldırmıyorlardı.

Ben dişçiye giderken Doğu Perinçek bana dedi ki,
“Şimdi ben gitmeye kalksam götürmezler dişçiye. Sen

232

20.12.2005 08:39:15
N-Carmikli.indd 232 20.12.2005 08:39:15
N-Carmikli.indd 232