Page 274 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

verecek. Sorumluluk verdiği kişileri doğru seçecek ve

ondan sonra onların işlerine müdahale etmeyecek. Ge-
rekirse sorumluluk verdiği kişinin sözünü dinleyecek,

ona kendi görüşlerini dikte etmeye çalışmayacak.

Bunlar bir futbol kulübü için değil aynı zamanda bir
şirket, herhangi bir işletme ya da kurum için de geçer-

li kurallardır. Ben bunları biliyordum ama futbolu bilmi-
yordum. O dünya ile hiçbir ilişkim yoktu. O dünya ile

kuracağım ilişkiden bir beklentim de yoktu. Ancak ben
başkentte yaşıyordum ve başkentin takımı olan MKE An-

karagücü de ciddi sıkıntılar içindeydi. Bu yüzden, bana

birkaç kez kulüp başkanı olmamı, kulübe yardımcı ol-
mamı teklif ettiler. Her seferinde “Ben o işten anlamam.”

diyerek bu teklifleri reddettim. Ancak bir gün rahmetli

Özal telefon etti. O zaman başbakandı. Sene 1985. “Nu-
rettinciğim” dedi, “Sana Ankaragücü başkanlığını tek-

lif etmişler, kabul etmemişsin. O takımı al, senin katkına
ihtiyaç var.” dedi. Bunun üzerine ben de “Emriniz olur

Sayın Başbakanım.” diyerek kabul ettim.

O gün başbakanın ricası olduğu için kulüp başkan-
lığını kabul ettim, o işi yaparken çok zorlandığımı da

itiraf etmeliyim. Özal’ın ricasını “Emredersiniz.” deyip
kabul ederken sanıyordum ki orada bir yönetim kurulu

olacak, ben başkan olacağım ama herkes bir işin ucun-

dan tutacak. Herkesin bildiği, ilgilendiği bir konu ola-
cak. Herkes birşeyler yapacak, ben de başkan olarak

275

20.12.2005 08:39:21
N-Carmikli.indd 275 20.12.2005 08:39:21
N-Carmikli.indd 275