Page 275 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

birşeyler yapacağım. Ama nerede? Güvendiğim dağlara

kar yağdı. Başkan olduktan ve kulubün içine girdikten
sonra gördüm ki iş, hiç benim düşündüğüm gibi değil.

Ortada bir şey yok. Bir şey yapmaya soyunan da yok.
Ne yaparsam ben yapacağım.

Kulübe gittim. Acemiyim ama öğrenmek de istiyo-

rum. Herkesle konuşuyorum, her yeri açıp bakıyorum.
Önce futbolcuların kaldığı yeri gezdim. Durmuş diye

bir futbolcumuz vardı. “Çok iyi futbolcu”, diyorlardı.
Kaldığı yeri açtırdım. Kokudan giremedim. Pislik, reza-

let. Orada insan nasıl yaşar, orada yaşattığın insandan

nasıl sportif başarı beklersin? Çocuklar, sadece maç za-
manları, maçlara bir iki gün kala kampa giriyorlar, bir

otele gidip kalıyorlar, onun dışında tavuk kümesi gibi

pis bir yerde yaşıyorlardı. Kendileri de o koşullara uy-
muşlardı. Acınacak durumdaydılar.

Anladım ki yapmamız gereken ilk iş, sporculara in-

sanca yaşayabilecekleri, kalabilecekleri mekanlar yarat-
mak. Derhal o işe giriştim. Kulüp binasını ve futbol-

cuların kalacağı oteli süratle bitirdim. Her türlü sportif
faaliyeti sürdürebilecekleri açık ve kapalı spor sahala-

rı yaptım. Yeşil sahalar yaptım. Kapalı mekanlar, kalo-
riferle ısıtılan pırıl pırıl mekanlar oldu. Bunlar o zama-

na kadar görülmüş şeyler değildi. Benim o dönemde

Ankaragücü’ne kazandırdığım tesisler, İstanbul’da bile
yoktu.

276

20.12.2005 08:39:21
N-Carmikli.indd 276 20.12.2005 08:39:21
N-Carmikli.indd 276