Page 16 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

ketin her yerinde imzası vardı. Yollar, kanallar, fabrika-

lar yapmış; vergi şampiyonu olmuştu. O da bizimle yattı.
Bir gün, elleri kelepçeli savcılığa giderken cezaevi komu-

tanı Raci Tetik’in farkına varmadığı için sırtına dipçiği
yedi. Yola iki seksen uzandı. Kafesin önünde cop sesle-

rini dinledi, saçları sıfır numaraya kırpıldı. Hayatında

hiç olmadığı kadar ‘eşşoğlueşşek’ oldu. ‘Bize bunları ya-
pacaklarına bir bomba atıp hepimizi öldürselerdi. Ben

de içlerinde olsaydım’ diye düşündü sık sık. Bizden unu-
tanlar olduysa bile o hiç unutmadı. Hep anlattı.”

Medyada adımdan söz edilerek yazılan yazıların, is-

ter övgü ister yergi dolu olsun, hiçbirini adım anılmak-
sızın yazılmış bu iki yazı kadar önemsemedim. O iki

yazıda, bir insan olarak Nurettin Çarmıklı’nın gerçek

yüzüne ayna tutulmuştu. Umarım bu kitapta, o aynalar-
dan yansıyandan biraz daha fazlasını bulabileceksiniz.

Konuşmayı fazla sevmem dediysem bu sözüm, dost

meclisleri için geçerli değil. Dostlarım, birlikte olduğu-
muz sofralarda eski yeni anılardan, hapishane günle-

rimden söz ettiğime sık sık tanıklık ederler. Ancak, on-
lar da bilirler ki gözler önünde olmak benim tarzım

değil. Bu yüzden şimdi karşılarına bir kitapla çıkmama
en çok beni iyi tanıyanlar şaşıracaktır.

Yarım yüzyılı aşkın iş hayatım boyunca, deyim yerin-

deyse, “karınca gibi yaşadım”. “Karınca gibi çalıştım”
değil karınca gibi yaşadım. Yani geriye baktığımda çok

17

20.12.2005 08:38:48
N-Carmikli.indd 17 20.12.2005 08:38:48
N-Carmikli.indd 17