Page 296 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

İlginçtir, bugüne kadar bizim bursumuzla okuyup

okulu bitirenlerden hiçbiri de gelip “Allah razı olsun”
demedi. Yalnız geçenlerde İstanbul’da Türk Ticaret Ban-

kası Genel Müdür Muavinliği’nden emekli olmuş biri-
si geldi. Aydın’da lisede okurken benim yanımda çalış-

mış. İş yerinde onu ezmeye çalışmışlar, ben kollamış

ofise yanıma almış, daha sonra okumasına da yardım-
cı olmuşum. O bunu unutamamış. “Elinizi öpeceğim.”

diye geldi. Öyle duygulandım, öyle mutlu oldum ki!
Biz holdingleştikten sonra sadece belli sayıda üst dü-

zey yöneticiler değil bütün çalışanlar birbirleriyle ilişki

içinde olsun, sosyal etkinlikler içinde birlikte olsunlar is-
tedik. Bunun için farklı etkinlikler düzenledik. Piknikler-

de, tavla, bowling veya futbol turnuvalarında, gezilerde

yüzlerce çalışanımız bir arada olurlar. Çalışanların kay-
naşmasına katkıda bulunsun ve bir büyük aile olarak bir-

birimizden haberdar olalım düşüncesiyle 3 ayda bir NU-
ROL DÜNYASI isminde bir dergi çıkarmaya başladık.

Ancak sosyal ve kültürel etkinliklerin holding çalı-

şanlarıyla sınırlı kalması doğru değildi. Bir ülkeyi var
eden o ülkenin vatandaşlarıdır ama aynı zamanda, ülke

de vatandaşları var eder. O yüzden her vatandaş yaşa-
dığı ülkeye borçlu doğar. O ülkenin sağladığı olanak-

larla yaşadığı sürece ülkesine olan borcu da artar. Ben,

bir ülkenin vatandaşlarının yaşadıkları ülkeye borçlu
olduklarını düşünürüm ve vatanseverlik duygumun da

297

20.12.2005 08:39:24
N-Carmikli.indd 297
N-Carmikli.indd 297 20.12.2005 08:39:24